“ฟุตบอลมันอยู่ในสายเลือดของคนแถวนี้” คำตอบแรกที่ได้ยิน เมื่อเราถามถึงความคลั่งไคล้ฟุตบอลของชาวบันนังสตา และไม่ใช่แค่ในอำเภอนี้เท่านั้น ทั้งจังหวัดยะลาก็ใช่ หรือจะเหมารวมทั้งภาคใต้ก็ไม่ผิด เขายกให้กีฬาฟุตบอลมาเป็นอันดับหนึ่ง เวลาจัดการแข่งขันทีไรไม่ว่าจะเป็นระดับจังหวัดหรือการแข่งขันของทีมเล็กๆ ในชุมชน มีคนพร้อมตบเท้าเข้าชมเกือบเต็มสนามทุกครั้ง
“ปีที่ผ่านมาผมได้เป็นผู้จัดการทีมของบันนังสตา เวลาเดินสายแข่งตามอำเภอต่างๆ ในจังหวัดยะลา คนบันนังสตาก็ตามไปเชียร์ ขนาดแข่งที่อำเภอเบตงห่างออกไปเป็นร้อยกว่ากิโล ก็ยังมีคนตามไปดู” จึงไม่น่าแปลกใจที่ได้ทราบว่าทางภาคใต้นั้นมี Sport Academy ที่สอนฟุตบอลอยู่หลายแห่ง รวมทั้งถึงบันนังสตาก็มี “สถาบันกีฬาโรงเรียนคัมภีร์วิทยา” (Khamphee Academy) เด็กๆ แห่มาสมัครเข้าเรียนปีละเป็นร้อย ทั้งๆ ที่รับได้ครั้งละ 25 คน เท่านั้น
เช็กรายชื่อดูแล้วพบว่าคัมภีร์วิทยาเป็นหนึ่งในโครงการ 100 สนามฟุตบอล สร้างพลังเยาวชนไทย ของ คิง เพาเวอร์ ได้รับสนามฟุตบอลหญ้าเทียมสีน้ำเงินมาตรฐานสากล “หลังจากที่มีสนามหญ้าเทียม เห็นได้ชัดเลยว่านักเรียนมีพัฒนาการสูงขึ้น เวลาส่งเด็กไปซ้อมกับสโมสรอาชีพเขาจะชื่นชมว่านักกีฬาเรามีทักษะดีมาก” ซัลมาน ผดุง ผู้อำนวยการโรงเรียนคัมภีร์วิทยา เอ่ยพร้อมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
รอยยิ้มของ ผอ. ทำให้สงสัย ว่าน่าจะมีอะไรลึกๆ ไปยิ่งกว่านั้น
เตะบอลวิถีคัมภีร์วิทยา
เห็นภาพประกาศรับสมัครนักเรียนเข้าโปรแกรมกีฬาของ ผอ.ซัลมาน ในเฟซบุ๊ก มีประโยคโดดเด่นสะดุดตา “เล่นฟุตบอลด้วยวิถีอิสลาม มีอิหม่ามอยู่ในใจ” แม้ว่าจะทราบแล้วว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำที่นำหลักสูตรอิสลามศึกษามาเป็นส่วนสำคัญในการเรียนการสอน เช่น มีโปรแกรมวิทย์คณิตควบคู่อิสลามศึกษา โปรแกรมท่องจำอัลกุรอาน หรือ ตะฮฟิส อัลกุรอาน โปรแกรมกีฬารวมกับอิสลามศึกษาเป็น ISP (Islamic Sport Program)
แต่คนที่อยู่ต่างภาคต่างวิถีอย่างเราเกิดสงสัย…มันเป็นอย่างไรกัน
“เราจะเน้นให้นักเรียนเล่นฟุตบอลแบบอยู่ในกรอบของศาสนา สร้างวินัยโดยการเอาหลักศาสนาเข้ามาใส่ในจิตใจ ซึ่งทำให้ผู้ปกครองสนใจที่จะส่งบุตรหลานของเขาให้มาเรียนที่นี่ เพราะว่าลูกเขาจะได้เรียนฟุตบอล และยังได้เรียนเรื่องศาสนาด้วย จบไปจะมีทั้งวุฒิของศาสนา ทั้งวุฒิวิชาสามัญ และถ้าฝีเท้าดีหน่อยก็สามารถเป็นนักฟุตบอลอาชีพได้”
วิถีที่ชัดเจน คือ นักเรียนกีฬาต้องเรียนอัลกุรอานด้วย ยิ่งเป็นโรงเรียนประจำหลังซ้อมเสร็จจึงมีการเรียนศาสนาในภาคค่ำต่อ การแต่งกายชุดกีฬาของนักเรียนชายมุสลิมก็ต้องปกปิดสิ่งพึงละอายตามหลักศาสนาตั้งแต่สะดือถึงหัวเข่า จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักกีฬาจะสวมใส่กางเกงยืดรัดทั้งขาก่อนจะสวมกางเกงฟุตบอลขาสั้น การละหมาด 5 เวลาต่อวันยังคงเคร่งครัด ถ้าฝึกฝนดีๆ แม้มีการแข่งขันใกล้เวลาอันสำคัญนี้ นักเรียนต้องละหมาดโดยไม่ให้กระทบกับการเล่นฟุตบอล
กระทั่งในช่วงถือศีลอด ทุกคนต้องปฏิบัติไปพร้อมกับการเล่นฟุตบอลให้ได้ “ช่วงรอมฎอนเราก็ยังซ้อมอยู่ โค้ชจะลดเปอร์เซ็นต์การซ้อมลง ลดการใช้แรงเหลือประมาณ 50 หรือ 40 เปอร์เซ็นต์ ช่วงเช้าจะงดซ้อม จะซ้อมเฉพาะช่วงเย็น” คงจะแนะนำไปไกลถึงวิธีการกินอาหารด้วย เพราะสถาบันกีฬามีผู้สอนถึง 7 คน มีทั้งนักวิทยาศาสตร์การกีฬา นักกายภาพบำบัด โค้ชฟุตบอลถึง 4 คน มีโค้ชตำแหน่งประตูด้วย เรียกว่าถ้านักฟุตบอลระดับโลกที่เป็นมุสลิมเขาทำได้…เด็กคัมภีร์วิทยาก็ต้องทำได้
“ในอดีตนักฟุตบอลในโซนภาคใต้มักไม่ตั้งใจเรียน เขาจะเน้นเล่นฟุตบอลอย่างเดียว พอไม่ได้เรียนก็จะหลุดกรอบการเรียนรู้ หลุดกรอบของอิสลามศึกษา จะทิ้งละหมาด ส่วนการมีอิหม่ามอยู่ในใจ คือเราจะปลูกฝังให้นักเรียนมีวินัยมีอยู่ในตัว แม้ว่าจะเล่นฟุตบอลอยู่ที่ไหนก็ตาม จิตใจเราจะยึดเหนี่ยวกับพระเจ้าอยู่เสมอ การจะหลุดไปในอบายมุข ยาเสพติด อะไรประมาณนี้จะน้อยลง” ผู้ปกครองจึงมั่นใจและอนุญาตให้ลูกๆ มาจริงจังกับฟุตบอลได้
สนามนั้น…สำคัญไฉน
การเรียนฟุตบอลใน Islamic Sport Program (ISP) มุ่งค้นหาพรสวรรค์ในตัวเด็ก ส่งเสริม พร้อมสร้างวินัย แล้วผลักดันให้นักกีฬามุสลิมก้าวไปถึงระดับอาชีพ แต่สถานที่ซ้อมในอดีตมีเพียงสนามความยาว 80 เมตร สนามเดียว แถมเป็นหลุมเป็นบ่อ เรียนรู้การเล่นโดยภาพรวมได้เป็นหลัก ทักษะส่วนตัวนี่ยากหน่อย เพราะแค่แปลูกไปเบาๆ ลูกบอลก็กระเด็นกระดอนจับทิศทางไม่ค่อยถูกแล้ว
www.thaipower.co/ฟุตบอลวิถีอิสลาม-บนสน
