สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกท่าน พี่กล้วยกลับมาแล้วววววว
ขอบคุณ และ ขอบใจมากๆ สำหรับ มิตรภาพ น้ำใจ รอยยิ้ม และ น้ำตา ที่มีให้กัน ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเอง...นั่งร้องไห้ หน้าจอ
คอมพิวเตอร์คนเดียว... เมื่อได้อ่านข้อความ และ กำลังใจจากทุกๆ คน
พี่มาดูแต่ละกระทู้ สองครั้ง ครั้งแรก น้ำตาไหล
เพราะคำพูด การแสดงออกของแต่คนทำให้รู้สึกตื้นตันใจ
กินใจมาก เป็นไปได้ยังไง เรานั่งร้องไห้กับคนที่เรารู้จักออนไลน์ คนที่ไม่เคยเจอตัวตนกันมาก่อน
ความรู้สึก..เหนื่อยใจ..ก่อนหน้านี้ ค่อยๆ จางลง
ครั้งที่สอง มาอีกครั้งเห็นข้อความเพิ่มขึ้นทั้งจากพี่ๆ น้องๆ คนเดิม และจากมิตรภาพใหม่ๆ จากเพื่อนที่ยังไม่เคยคุยกัน ทำให้พี่ถึงกับ ยิ้ม...
กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ เหมือนเดิม
ขอบคุณ และ ขอบใจจริงๆ ที่มีน้ำใจให้กัน
