ชวนไปแอ่วเชียงดาวกับเส้นทางสุดม่วน ด้วยกันจ้า!!!

“เชียงดาว” อำเภอเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ คนส่วนใหญ่ใช้เป็นเส้นทางผ่าน โดยไม่เคยเหลียวมองว่า “เชียงดาว” จะมีดีอย่างไร วันนี้เราจึงเลือกที่จะตามหาสถานที่ท่องเที่ยวในอำเภอเชียงดาว
ครั้งนี้พวกเรามีเพื่อนร่วมเดินทางทั้งหมด 4 คน เดินทางตั้งแต่วันที่ 13-15 พ.ย. 53 เลือกเดินทางจากกรุงเทพโดยรถทัวร์ แล้วเช่ารถจากตัวเมืองเชียงใหม่ ใช้เส้นทาง เชียงใหม่ – ฝาง ผ่าน อ.แม่ริม อ.แม่แตง ถึง อ.เชียงดาว

เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ถึง จุดหมายแรก ศูนย์ฝึกช้างเชียงดาว หรือ ปางช้างเชียงดาว ตั้งอยู่บริเวณ กม.56 บนถนนเชียงใหม่-ฝาง อันเป็นจุดเริ่มต้นของกิจกรรมในวันนี้

เราต้องเดินข้ามสะพานแขวนเพื่อเข้าไปในตัวปางช้าง ระหว่างเดินนั้น ภาพที่เห็นคือ ต้นไม้ สายน้ำ สายหมอกจางๆ และช้าง

กิจกรรมแรกการแสดงอาบน้ำช้าง เริ่มแสดงเวลา 10.05 น.
ที่นั่งชมของนักท่องเที่ยว ริมแม่น้ำแม่ปิง บรรยากาศดี ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่

พอถึงเวลา ควานช้างก็เริ่มนำช้างเรียงแถว ทำสปาช้าง ขัดสีฉวีวรรณ พี่ช้างทั้งหลายก็จะคอยหันซ้ายเอียงขวา ตามที่ควานช้างสั่ง เป็นภาพที่น่ารักมากๆค่ะ

กิจกรรมต่อมา การแสดงความสามารถของช้าง ช้างส่วนใหญ่มาจากจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดลำปาง ที่นี่ไม่ได้ฝึกแต่เฉพาะช้างนะคะ เค้าฝึกคนที่จะต้องมาดูแลช้างอีกด้วย

เราได้ดู ช้างชักธงขึ้นเสา ช้างแกล้งหลับ ลากท่อนซุง และไฮไลท์ของการแสดงนี้คือ ช้างวาดรูปเพราะเมื่อช้างวาดรูปเสร็จเราได้ยินเสียงฝรั่งปรบมือชอบใจในความสามารถของน้องช้าง

จบจากการแสดง เวลาประมาณเกือบ 11.00 น. เราขึ้นนั่งช้าง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่พวกเรารอคอย นั่งช้างจะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ตอนขึ้นนั่งบนหลังช้างไม่ต้องกลัวว่าจะตก เพราะเค้าจะมีสายรัดเข็มขัดให้ตรงที่นั่งปลอดภัยแน่นอนค่ะ

ช้างที่เรานั่งเป็นช้างตัวเมีย ชื่อพี่ฮอด วัย34 ปี แรกๆจะรู้สึกเกร็งเพราะสูงมากและยังไม่คุ้น
แต่ระหว่างนั่งเรากลับรู้สึกเพลิดเพลินกับธรรมชาติและทิวทัศน์สองข้างทาง
มารู้ตอนหลังว่าเรานั่งช้างผ่านผืนป่ามาเกือบๆ 3 กม.

ลงจากหลังพี่ฮอด เสียงท้องร้องเหมือนจะเตือนว่าได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว พวกเราเลือกทานอาหารที่ร้าน Terrace restaurant ซึ่งอยู่ในปางช้าง

อาหารอร่อย ราคาถูกเมื่อเทียบกับบรรยากาศที่ดีขนาดนี้

ระหว่างทางร้านอาหารกับโซนแสดงโชว์ช้างจะมีร้านขายของที่ระลึก มีชาวเขาเผ่าม้งนำสินค้ามาขาย ส่วนใหญ่จะเป็นสินค้าหัตถกรรม

เมื่อท้องอิ่ม เจ้าหน้าที่ก็พาพวกเราลงแพไม้ไผ่ โดยแต่ละแพจะมีเก้าอี้ให้นั่งไม่ต้องกลัวว่าจะเปียก แพสามารถรับน้ำหนักได้ประมาณ 4 คน

ระยะเวลาในการล่องแพประมาณ 1 ชั่วโมง สายน้ำแม่ปิง มีทั้งช่วงน้ำนิ่งและน้ำไหลแรง คุณลุงที่ถ่อแพก็ชวนเราคุย เล่าถึงประวัติของปางช้างและวิถีชีวิตของคนที่นี่ จนทำให้เรารู้สึกว่าเวลา 1 ชั่วโมงมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กิจกรรมในปางช้าง เสียค่าใช้จ่ายคนละ 660 บาทค่ะ

จากปางช้างเชียงดาว เรามุ่งหน้าสู่ “ดาราดาเล บ้านดิน ฟาร์ม” ตั้งอยู่ที่ บ้านห้วยลึก ต.ปิงโค้ง อ.เชียงดาว แนวบ้านพักแบบฟาร์มสเตย์
ก่อนจะมาที่นี่ พวกเราได้คิดหัวข้อกับเพื่อนๆไว้ว่า “กอดลมหนาว นอนบ้านดิน กินผักอินทรีย์ ตามรอยโครงการพระราชดำริ เรียนรู้วิถีเศรษฐกิจพอเพียง” และที่นี่ก็สามารถตอบโจทย์ของพวกเราได้

เรามาถึงดาราดาเลฯ บ่าย2โมงกว่า บ้านดินหลังแรกที่พวกเราได้สัมผัส “บ้านก้อนฟาง” ถ้าเป็นโรงแรมหรือรีสอร์ท ก็คงจะเรียกที่นี้ว่า Lobby ข้างในเย็นสบายทั้งๆที่อากาศข้างนอกแดดร้อนมากและเราได้เจอกับพนักงานต้อนรับ แต่เราเรียกเค้าว่าแม่ แม่บอกว่าให้คิดว่ามาเยี่ยมบ้านญาติ เป็นกันเอง

รับกุญแจห้องแล้วก็เดินผ่านแปลงผัก บ่อปลา ข้ามสะพานไม้ไผ่เสียงดังกร๊อบแกร๊บๆ จนสุดปลายนาก็จะเจอบ้านปลายดาว

บ้านปลายดาว เป็นบ้านดินลักษณะคล้ายๆห้องแถวเรียงกัน 4 ห้อง มีห้องน้ำในตัว

ด้านในตกแต่งน่ารัก น่านอน แถมวิวยังดีอีกต่างหาก กลางคืนแสนอุ่น กลางวันเย็นสบาย

มีน้ำอุ่นให้ด้วยนะคะ ใครที่กลัวหนาว ไม่มีปัญหาแน่นอน

บ้านกล่องดาว เป็นบ้านหลังใหญ่พักได้ 6 คนค่ะ สีสันสดใส

หรือใครจะนอนแบบเต้นท์ก็มีนะคะ กว้างใหญ่วิวสวยเชียวค่ะ เดินสำรวจรอบๆฟาร์มแล้ว
พวกเราก็เตรียมตัวไปหมู่บ้านชาวเขา เพื่อนำของไปแจกให้น้องๆชาวดอยและวันนั้นพวกเราก็ได้เจอมิตรภาพระหว่างการเดินทาง ได้เจอพี่สาว 2 คน ซึ่งเป็นแขกที่มาพักที่นี่ พวกเราจึงได้ร่วมทำกิจกรรมร่วมกันมากมาย

หมู่บ้านชาวเขาเผ่าลีซอ บ้านห้วยจะค่าน ซึ่งที่นี้เป็นที่ตั้งของโครงการพระราชดำริของสมเด็จพระราชินีนาถ ส่งเสริมให้มีการทอผ้า ทำหัตถกรรม ทำฟาร์มเป็ดอี้เหลียง และแปลงเกษตร

งานหัตถกรรมเครื่องเงิน คุณลุงกำลังสาธิตวิธีการรีดเงินค่ะ เสียดายที่เราไม่ได้ชมการทอผ้าเพราะช่วงที่ไปเป็นช่วงที่เก็บเกี่ยวผลผลิตทางการเกษตร

และยังส่งเสริมการปลูกพืชผักสำหรับทำเป็นอาหารกลางวัน ให้แก่เด็กนักเรียนในโรงเรียนซึ่งเป็น ลูกหลานของชาวเขา เด็กๆที่นี่น่ารักมากค่ะ เวลาให้ขนมเค้าจะวิ่งหนี เราต้องวิ่งตามไปให้ของแทนและทุกคนจะยกมือไหว้ขอบคุณโดยไม่ต้องบอก

เก็บภาพรอยยิ้ม แววตาที่บริสุทธิ์ของเด็กๆ และภาพสาวชาวดอย แต่งชุดประจำเผ่ามาให้ดูค่ะ

หมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆกัน เป็นหมู่บ้านชาวเขาเผ่ามูเซอ บ้านนาน้อย โครงการหมู่บ้านดินถิ่นพอเพียง

หน่วยงานของทหารและทีมงานดาราดาเลฯ ร่วมกันสร้างศาลาดิน ประดิษฐานพระพุทธรูปและห้องน้ำดินสิบกว่าหลังคาเรือน

“ความสุขคนเดียวอายุสั้น ความสุขแบ่งปันอายุยืน : นิ้วกลม”
วันนี้พวกเราได้ร่วมกันบริจาคเสื้อผ้า ขนม ให้กับเด็กๆ ได้รู้จักงานจิตอาสาเพื่อชุมชน ก่อนกลับหัวหน้าชุมชนนำถั่วที่พวกเค้าปลูกเองมาให้พวกเราเป็นสิ่งตอบแทนค่ะ ประทับใจมากๆ

กลับถึงที่พัก พวกเราก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเตรียมตัวรับประทานอาหารเย็น
แม่ครัวก็เป็นคนเดียวกับพนักงานต้อนรับ all in one มากๆ แม่ทำกับข้าวอร่อย ข้าวก็เป็นข้าวกล้องอินทรีย์ที่ปลูกเอง ผักที่อยู่ในจานทุกๆจานก็มาจากแปลงผักในฟาร์ม

อากาศคืนนี้ค่อนข้างหนาว ประมาณ 15 องศา พวกเรา 6 คน จึงรวมตัวกันนั่งผิงไฟ และร่วมกันปล่อยโคม ตามประเพณีของที่นี่ นอนชื่นชมทะเลดาวสักพัก ก็แยกย้ายกันไปนอนในบ้านดินแสนอุ่นสบาย

ตื่นเช้ามาสำรวจรอบๆฟาร์ม ฝั่งตรงข้ามเป็นไร่ข้าวโพดที่โอบล้อมไปด้วยแนวภูเขาผาแดง

ดอกไม้พร้อมกันบานรับอากาศหนาว

นอกจากผักอินทรีย์แล้ว ที่นี่ยังปลูกสตรอเบอรี่ปลอดสารพิษอีกด้วยค่ะ พี่ๆที่ฟาร์มบอกว่าช่วงกลางเดือนธันวาคมก็จะได้กินสตรอเบอรี่หวานฉ่ำกันแล้ว

โรงเรือนสำหรับอนุบาลผัก ส่วนใหญ่จะเป็นผักตระกูลสลัด

เช้านี้ พวกเราได้ลงมือตัดผักสดๆ จากแปลงปลูก มารับประทานเป็นอาหารเช้า

เมื่ออิ่มแล้ว ก็เริ่มกิจกรรมการทำเกษตรอินทรีย์ เริ่มด้วยการฟังบรรยาย “ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง” จากเจ้าหน้าที่ในฟาร์ม รู้จักสมุนไพรไทยใช้ในการทำปุ๋ยและสารไล่แมลง

ได้เรียนรู้ว่ากว่าจะมาเป็นผักบนจาน ผักเหล่านั้นมาจากเมล็ดพันธุ์เล็กๆ ต้องใส่ใจในการปลูกบรรจงใส่เมล็ดพันธุ์ที่ละเมล็ดลงในหลุมที่เตรียมดินไว้

บ่มเพาะในโรงเรือนอนุบาลประมาณ 20 วัน จนเป็นกล้าผักพร้อมลงแปลงปลูก

เสร็จจากการเรียนรู้เรื่องเกษตรอินทรีย์ เราก็มาต่อด้วยการเรียนรู้วิธีการสร้างบ้านดินตั้งแต่ขั้นตอนเตรียมดิน ส่วนผสมต่างๆ ว่าต้องใช้อะไรบ้าง จนถึงการย่ำดินซึ่งเป็นกิจกรรมที่สนุกมากๆค่ะ

เมื่อย่ำดินจนได้ที่แล้ว เราก็นำดินมาอัดเป็นก้อนหรือที่เรียกว่าอิฐดิน

ช่วงเย็นอากาศกำลังสบาย เราก็ออกเดินทางไปยังโครงการหลวงห้วยลึก ซึ่งอยู่ห่างจากที่พัก ประมาณ 1 ก.ม. ที่นี่ดำเนินการเกี่ยวกับการจัดสรรที่ดิน และการชลประทานให้แก่ชาวเขา ส่งเสริมการปลูกพืชเมืองหนาว มีโครงการวิจัยดอกไม้ พืชผักเมืองหนาว

ดอกไม้ จะถูกส่งมาคัดแยกและบรรจุ ที่โรงคัดบรรจุ ก่อนจะถูกส่งไปยังร้านโครงการหลวงในตัวเมืองเชียงใหม่

ส่วนของผักก็จะถูกคัดแยกในอีกโรงเรือนหนึ่ง ก่อนนำส่งห้างร้านเช่นกัน

ออกจากโครงการหลวงห้วยลึก ทางกลับที่พัก พวกเราก็แวะที่ตลาดบ้านม้ง เลือกซื้อสินค้าเกษตรชุมชน

กระทู้ฮอตในรอบ 7 วัน