ไม่แปลกใจเลยที่ นาตาลี พอร์ตแมน ได้รับรางวัล ออสการ์สาขานำหญิง กับบทบาทของ นีน่า เพราะเธอทุ่มเทมากถึงขนาดต้องเรียน บัลเล่(หลังจากเลิกเล่นตั้งเเต่13ในตอนเด็ก) ก่อนถ่าย ตั้ง 1ปี การแสดงออกทางสีหน้าของเธอสุดยอดค่ะ เรียกว่า เธอคนเดียวก็คุมทั้งเรื่องได้เลย และทำให้เราเชื่อได้จริงๆว่านาตาลีเป็น นีน่า นักเต้นบัลเล่ต์จิงๆ เธอเต้นสวยมากค่ะ มุมกล้องในช่วงแรกของเรื่อง อาจจะทำให้เรามึนหัวสักเล็กน้อย (แต่หนูอาจจะเป็นอยู่คนเดียวก้อได้นะคะ)มุมกล้อง โดยเฉพาะในฉาก บัลเล่สุดยอดมากเลยค่ะ ถ่ายแบบโคลสอัพสุดๆให้เรารู้สึกเหมือนเราได้เต้นไปกับนักแสดงด้วย
ส่วนเรื่องย่อก็จะประมาณนี้อ่ะค่ะ
นีน่า (นาตาลี พอร์ตแมน) นักบัลเล่ต์หญิงที่อยู่คณะบัลเล่ต์ที่เมืองนิวยอร์ค เธอมีชีวิตตามที่ปฏิญาณตัวเอาไว้ว่าจะใช้ชีวิตกับการเต้นรำอย่างเต็มที่ เธออยู่กับเอริก้า แม่ของเธอซึ่งเป็นอดีตนักบัลเล่ต์ (บาร์บาร่า เฮอร์ชีย์) ผู้กระตือรือร้นสนับสนุนเป้าหมายด้านอาชีพของลูกสาว เมื่อผู้กำกับบัลเล่ต์อย่าง โธมัส ลีรอย (วินเซนต์ แคสเซล) ตัดสินใจเปลี่ยนนักบัลเล่ต์ตัวชูโรงอย่าง เบ็ธ แม็คอินไทร์ (วิโนน่า ไรเดอร์) สำหรับการเปิดการแสดงของฤดูกาลใหม่ของพวกเขาที่มีชื่อว่า "Swan Lake" นีน่าเป็นตัวเลือกอันดับแรก แต่นีน่ามีคู่แข่งซึ่งเป็นนักเต้นคนใหม่อย่างลิลลี่ (มีล่า คูนิส) ผู้มีความประทับใจในตัวลีรอย Swan Lake ต้องการนักเต้นที่สามารถแสดงทั้ง White Swan ที่มีความไร้เดียงสาและความงาม และ Black Swan ซึ่งเป็นตัวแทนของการหลอกลวงและความหลงใหล นีน่าเหมาะกับบท White Swan อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ลิลลี่ต้องทำตัวให้เหมือน Black Swan เมื่อสองนักเต้นทวีการแข่งขันเข้าไปในความสัมพันธ์ที่เป็นสัมพันธภาพที่ผิดเพี้ยน นีน่าเริ่มเข้าไปสัมผัสด้านมืดของตัวเธอมากขึ้น พร้อมด้วยความใจร้อนที่เป็นลางร้ายแห่งการทำลายเธอ...
ใครที่ยังไม่ได้ชมพลาดไม่ได้นะคะ ยังมีรอบฉายอยู่บ้าง เพราะรอดูแผ่นอาจจะไม่ได้ Feeling ที่สมบูรณ์แบบและตระการตา เหมือน
"I ' m perfect" ประโยคเด็ดในฉากจบ