ได้ย้ายไปบอร์ดนักเขียน แล้วครับ ไปอ่านทางโน้นดีกว่า ทางนี้ข้อความหาย สับสน ครับ ผมคิดว่าจะเขียนเรื่องเหล่านี้ ไปขายสำนักพิมพ์ ซึ่งผมมีเรื่องได้พบ ได้เจอเรื่องจริงกับตนเองมากพอสมควร แต่ไม่มีเวลาเขียน ต้องทำ
งาน ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต แค่เขียนหนังสือ "ประเทศไทศไทยยุคใหม่ ในความคิดของผม" มันก็ลากยาวนานมากแล้ว...
คือเป็นคนไม่ใช่คนพวก "เสือนอนกิน" แล้วก็ชอบทำงาน (เบาๆใช้สมอง)เลยไม่มีเวลาเขียนหนังสือที่ว่านั่น....เคยตั้งใจไว้ว่า 3 เดือนเอาให้เสร็จ กลายเป็น 3 ปี 30 ปี สงสัยจะเสร็จชาติหน้าตอนบ่ายๆ....
ก็เข้าเรื่องเลยครับ
เมื่อปีใหม่ 2553 ผมอยากจะเดินทาง ไปเที่ยว 3 ประเทศ ใช้เวลาประมาณ 23 วัน คือ พม่า ลาว เขมร ก็กะไว้ไปพม่าก่อน เข้าทาง
แม่สาย ท่าขี้เหล็ก และที่สำคัญคือต้องการประหยัด โดยการโดยสารรถไฟฟรี (ชั้น3) เคยนั่งรถไฟ(เสียเงิน)ชั้น3 เคยนั่งร่วมเก้าอี้ กับพวกขี้เมา บางครั้งก็เจอ
แม่ลูกอ่อน เด็กร้องไห้ทั้งคืน..เข็ดจนขี้อ่อนขี้แก่ แต่คราวนั้นกะว่า เจอยังไงก็เจอกัน ฉันจะทำใจ..ว่างั้นเถอะ......
ได้ตั๋วเรียบร้อยก็นั่งรถไฟที่ว่านั่น ขึ้นที่หัวลำโพง ปลายทางเชียงใหม่ ถ้าจำไม่ผิดรถออกบ่ายแก่ๆ ก็มีผู้โดยสารนั่งหลวมๆ และก็มีผู้โดยสารขึ้นตลอดทางทุกสถานี เก้าอี้ที่ผมนั่งว่างอยู่ ผมก็แกล้งวางกระเป๋าไว้ ผู้โดยสารเหม็นรุงรุง
แต่งตัวสกปรก ผมไม่ให้นั่ง เพราะยังมีที่ว่างอยู่มากหลายที่ หลายคนมาถามว่ามีคนนั่งไหม? ผมก็ตอบว่าไปหาที่อื่นก่อนนะพี่..(นิสัยไม่ดีนะนี่)ในใจคิดว่า ขอนั่งกับคนดูดีหน่อย ทั้งชายและหญิง ไม่ต้องนั่งสูดกลิ่นเหม็นสาบ อับ
ก็จำไม่ได้ว่า รถแล่นไปมืดสถานีอะไร พอรถจอดสนิท ตอนนั้นประมาณ 2 ทุ่ม มีผู้คนขึ้นมามากพอสมควร ผมเห็นผู้หญิงสาวสวย คนหนึ่ง มาแต่ไกล อายุสัก 22-23 ปี แต่งตัวพอใช้ได้ ผิวขาวสะอาด หน้าสดสวย แก้มยุ้ย หุ่นงามแท้ เอวคอด สะโพกผาย ได้รูปทรง อง เอว อรชร (ถูกสเป็ค)ถือกระเป๋าเดินทางเล็กๆ ใบหนึ่ง เดินถามที่ว่าง...มาถึงเก้าอี้ที่ผมนั่ง เธอถามแบบห้วนๆว่า "ที่ว่างไหม หนูขอนั่งคน" ..อ้าวนั่งเลยน้อง..ในใจคิด ว่าหน้าสวย ผิวดี หน้าหวานเจี๊ยบ...แต่ดุฉิบหา....
พอนั่งแหมะลงเท่านั้น ตะโกนเรียกเสียงดัง "ลูกๆมาเร็วแม่ได้ที่นั่งแล้ว" แหมคิดว่าจะได้นั่งกับสาวโสดสักกะหน่อย..ก็เสียความรู้สึกเล็กๆ....แหมอุตส่าห์ยึดที่ไว้ตั้งนาน 5555555+++lol
สาวสวยห้าว หันมาถามผมแบบห้วนๆ "พี่ลงที่ใหน" ผมลงที่เชียงใหม่ครับ..หนูละลงที่ใหน..ลงจังหวัดใหนหนา..ผมจำไม่ได้แล้ว .....พี่ไปเชียงใหม่ทำไม?..อ๋อจะไปพม่า ผ่านทางท่าขี้เหล็ก อ.แม่สาย...แทนที่ผมจะถามเธอ..แต่เธอกลับเป็นฝ่ายถามผมก่อนฉอดๆๆๆ หลายคำถาม.....
ผมถามประโยคที่สองว่า.."หนูทำงานอะไร?"
อ๋อ..หนูเหรอพี่... บอกพี่ตรงๆนะ มากระซิบจนปากสวยๆ ติดรูหู "หนูรับจ้างตบเมียน้อย"..จริงๆนะพี่ไม่ใช่พูดเล่น...ผู้ชายหนูก็ตบ ใครมาเจ๊าะแจ๊ะกะหนู หนูตบ หน้าหงายท้อง เลย บนรถไฟการ์ด ตำรวจ แม่ค้า พ่อค้า ขายของบนรถไฟ รู้จักหนูดีทุกคน นั่งรถไฟประจำ เคยตบผู้ชาย ที่มาเจ๊าะแจ๊บนรถไฟ หลายสิบคนแล้ว ...ถ้าการ์ดมา หรือ ตำรวจมา..ถามได้เลย...ไม่โม้..
พอบอกว่า ตบหน้าผู้ชาย หงายท้องบนรถไฟ มาหลายคน ใจหายแว๊บ......
แหมผู้ชายนั่งไกล้ใครจะทนไหว ก็เธอใส่เสื้อคอต่ำเห็นเต้าเต่งขาวจั๊วะอย่างนั้น....
มีต่อครับ ขอกินกล้วยน้ำว้า สัก 3 ผลก่อน มาพิมพ์ต่อ...
หมายเหตุ..เนื่องจาก ข้อความ เนื้อเรื่องหายไป บาง ตอน คุณลำตะคอง(ผู้น่ารัก)ได้ช่วย ขุด(กู้)มาได้ 1 ตอน ทำให้เรื่องราว(จริง)ไม่ติดต่อกัน เชิญอ่านตามกระทู้ต่อไปนี้ครับ...อ่านบทนำ อ่านต่อที่ คห#6 - คห#57 - แล้วกลับไปที่ คห# 41 ไปต่อที่ คห#63 จบ(ไม่ค่อยบริบูรณ์)ที่ คห#75 จบเพียงแค่ คห.# 75 เพียงเท่านี้ครับ....วันจันทร์มาอ่านเรื่องจริงอีกเรื่องหนึ่งใหม่ครับ..
//ช.ผาสุข(คนไทยแท้)
