อุธาหรณ์สอนใจหญิงแท้ ฉบับแรกและสุดท้าย

เอาเรื่องของเพื่อนมาแชร์นะครับ เค้าโพสในเฟสบุ๊ค ขออนุญาต แชร์ต่อ....

อุธาหรณ์สอนใจหญิงแท้ฉบับแรกและสุดท้าย (เลียนแบบพี่ช่า บันทึกของตุ๊ด5555)
วันนี้มีเรื่องจะมาแชร์ เป็นประสบการณ์ที่เจอมาโดยตรงกับตัวเอง .... ณ วันนี้เวลา 8.00 นาฬิกาไทยแลนด์ แม่มาส่งที่บีทีเอสตอนเช้าจะไปมหาลัย ก็เดินเข้าบีทีเอสสถานีเอกมัยโดยปกติ ยืนรอรถไฟขบวนแรกผ่านมา ได้แต่มองมันผ่านมาและผ่านไป เนื่องจากคนแน่นมากกกก ไม่มีที่จะแทรกร่างอันบอบบางเข้าไปได้ เลยต้องรอขบวนที่สองมา เมื่อขบวนที่สองจอด คนที่ยืนริมประตูจะต้องเดินออกเพื่อให้คนด้านในลงสถานีนี้ เมื่อผู้คนเดินออกจนหมดก็อาศัยความว่องไวของตัวเองแทรกเข้าไปยืนหนีบๆเบียดเสียดกับคนมากมาย หนึ่งในนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งยืนเบียดกับเรา ยืนในลักษณะที่เราหันหลัง เอาหลังชนแผ่นอกของเขา...

ลองจินตนาการตามนะ ลักษณะที่ยืนแบบนั้นและใกล้ชิดมาก ถ้าผู้ชายคิดจะทำอะไรรับรองว่าไม่มีใครเห็น... แล้วมันก็ทำจริงๆ เหมือนฟ้าฝนดลใจให้ส่วนสูงเรากับมันเหมาะเจาะกับที่มือมันมาอยู่ตรงก้นเราพอดี แล้วมันก็เนียนค่ะ 'หมับ' จับตูดกู!!!! เรายืนนิ่งอยู่พักนึง ถูกสต๊าฟไว้ 3 วินาที จากนั้นหันไปมองหน้ามันอย่างรวดเร็วและ ผั่วะ!!!!! เสียงดังฟังชัด ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆมองอย่างตกใจ จากนั้นพอถึงสถานีต่อมามันก็รีบเดินออกไปจากขบวนอย่างไว....

หยุดค่ะ หยุดมโนภาพอันงดงามนั้นไว้ มันเป็นเพียงจินตนาการของโลกเด็กผู้หญิงร่างบอบบางเท่านั้น แต่โลกบนบีทีเอสนั้น...

ถูกสต๊าฟไว้ 3 วินาที จากนั้นหันไปมองหน้ามันอย่างรวดเร็วแล้วเอามือที่ถือหนังสือกันมือมันออกจากส่วนสงวนของเรา และยืนรอรถเคลื่อนตัวมาถึงสถานีต่อมา ต้องเดินออกมาให้คนด้านในลงที่สถานีนี้ พอคนข้างในออกเยอะ ก็รีบเดินเข้าไปยืนด้านในให้ห่างจากโรคจิตนี่ที่สุด คือ จับราวที่อยู่ตรงกลางและหันหน้าสู้มัน เมื่อประตูถูกปิดลง มันหันมามองเราเป็นระยะๆ เราหยิบโทรศัพท์ออกมาหลายรอบมาก ว่าจะถ่ายรูปเก็บเอาไว้ประจาน เอ้ย! เก็บไว้เตือนภัยคนอื่นๆ แต่มันก็หันมามองตลอดไม่ได้จังหวะถ่ายสักที จนกระทั่งถึงสถานีเพลินจิต เหมือนทุกอย่างเป็นใจให้ทุกคนแหวกกลางให้เราได้ยืนตรงกับมันพอดี เลยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปไว้ คนที่ยืนจับราวกับเรามองเราแบบงงๆว่าถ่ายทำไม เราไม่สนใจถ่ายเสร็จเก็บใส่กระเป๋าพลางคิดในใจว่าจะเก็บภาพนี้ไปเล่าต่อในเฟสบุ้คยังไง?

อยากบอกนะคะ ว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับผู้ชายบางคนและผู้หญิงบางคน ทำไมต้องเขียนซะยืดยาวให้เป็นเรื่องใหญ่โต แต่สำหรับเรานะมันไม่ใช่ มันเป็นส่วนสงวนปะวะ?? ที่เขียนไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนที่อ่านจะถูกใจ ทุกคนที่อ่านจะแชร์ แต่ต้องการเตือนสำหรับคนที่ใช้รถไฟฟ้าเป็นพาหนะในการเดินทาง ในเวลาที่คนแน่น ต้องเบียดเสียดกับผู้คนจำนวนมาก จงระวังไว้ให้ดี ภัยมีอยู่รอบตัวทุกคนนะคะ เรื่องเล็กน้อยแต่จะปล่อยให้ลอยนวลไม่ได้ เราไม่ยอม!!! - -

ใครจะรู้มันอาจจะเอาเหตุการณ์วันนี้ไปตั้งสถานะเฟสบุ้คก้ได้ 'วันนี้ดีใจได้จับตูดเด็กนักศึกษามอกรุงเทพ' แต่มันคงไม่ทำแบบนั้นหรอกถ้ายังมีความเป็นมนุษย์พอ และอยากฝากถึงบุคคลในภาพนะคะ ไม่รู้ถ้าคุณคิดว่าทำแล้ว-แล้วไป คุณคิดผิด สมัยนี้กดแชร์หนึ่งคนไม่ได้เห็นแค่สองคน แต่สมัยนี้มันกดแชร์หนึ่งคน เห็นเป็นร้อยคนค่ะ

จากกระทู้คุณ KkapKao เว็บพันทิป http://pantip.com/topic/31001028

กระทู้ฮอตในรอบ 7 วัน