กฎข้อที่ 1 ชีวิตนี้ไม่ยุติธรรมนักหรอก ทำความเคยชินกับมันซะเถอะ
-เคยได้ยินมาว่า “ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกเป็นได้” ดังนั้นอย่ามัวเสียเวลาโทษโชคชะตาเลย (เพราะมันไม่มีวันเปลี่ยนแปลง) สู้เอาเวลามาทำสิ่งที่ชอบและสนใจดีกว่า
กฎข้อที่ 2 โลกไม่สนใจหรอก ว่าคุณจะมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่โลกนี้คาดหวัง ‘ความสำเร็จ’ ที่เกิดจากความมั่นใจของคุณต่างหาก
-โลกนี้ใช้ผล
งานเป็นตัวตัดสิน ถึงแม้ไอเดียในหัวคุณจะสร้างสรรค์มากแค่ไหน แต่ถ้าไม่เปลี่ยนเป็นงานที่เสร็จเรียบร้อย ไอเดียดีๆ เหล่านั้นก็มีค่าเท่ากับไอเดียพื้นๆ จนคุณเดวิด ชวาร์ท เคยกล่าวไว้ว่า “ความคิดที่ยอดเยี่ยมไม่เพียงพอ แต่ความคิดที่พอใช้ได้ ซึ่งมีการปฏิบัติและพัฒนานั้นย่อมดีกว่าความคิดที่ดีเลิศ แต่ตายไปเพราะไม่ได้รับการติดตามร้อยเปอร์เซนต์”
และดูเหมือนว่า “ทฤษฏี 100 คนคิด 10 คนทำ และ 1 คนสำเร็จ” จะเป็นจริง
กฎ ข้อที่ 3 ไม่มีทางที่คุณจะทำเงินได้ปีละ 60,000 เหรียญ (เกือบ 2 ล้าน) ทันทีที่เพิ่งจบมัธยม และ ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้เป็นประธานบริษัทที่มีรถประจำตำแหน่งพร้อมโทรศัพท์ใน รถส่วนตัวด้วย
-ข้อนี้ไม่เห็นด้วยกับเฮีย บิลเกตส์ เพราะเฮียใช้มาตราฐานที่ต้องเรียนมหาวิทยาลัยก่อนมาตัดสิน โดยอิงเรื่องตัวเองและสตีฟ จอบส์ ผมคิดว่าจัสติน บีเบอร์ เกิลเจเนอเรชั่น และ 2Ne1 ทำให้ดูแล้ว ทุกสิ่งเป็นไปได้หมดล่ะนะถ้าบ้าจริง เพียงแต่คนที่จะทำต้องยอมแลกมาด้วยวัยชีวิตวัยรุ่นที่น่าประทับใจ เพราะแทนที่จะได้ค้นหาตัวเองและเที่ยวเล่น กลับต้องมาเดินสายทำงาน และตอนอายุเยอะจะไปเที่ยวให้สนุกแบบเด็กๆ ก็ยากล่ะ
ส่วนประโยคหลัง เรื่องประธานบริษัทเห็นด้วยครับ เพราะ จัสติน บีเบอร์ เกิลเจเนอเรชั่น และ 2Ne1 มีผู้ใหญ่ค้นพบและสร้างขึ้นมา พวกเขาอาจสร้างตัวเองก็จริง แต่ถ้าไม่มีประธานบริษัทสักแห่งลงทุนและสนับสนุนความฝันยิ่งใหญ่แบบนี้ก็ไม่มีทางเป็นจริงได้
กฎข้อที่ 4 ถ้าคุณคิดว่า อาจารย์กำลังสอนบทเรียนอันน่าเบื่อ ลองไปทำงาน แล้วเจอกับเจ้านายสิ
-มนุษย์เงินเดือนหลายคนต่างอยากกลับไปเรียนหนังสือ แล้วยอมอ่านหนังสือสอบทุกวันครับ
กฎข้อที่ 5 การคิดคำแสลงใหม่ ๆ ไม่ใช่เรื่องผิด เพราะปู่ย่าตายายของคุณก็เคยทำมาก่อน
-สมัยผมก็มีคำแสลงและภาษาวิบัติเหมือนกัน ก็ตลกดีที่ผู้ใหญ่ทุกยุครู้สึกเดือนร้อนใจทั้งที่ตัวเองเคยทำมาก่อน แน่นอนว่าเด็กยุคนี้ที่คิดศัพท์แปลกๆ อย่าง ใจร่มๆ สวดยอด กาก เฟล ชิมิชิมิ เกรียน รับประกันว่าอีกสิบปีคุณเจอเด็กเจอเนอเรอชั่นใหม่สร้างความปวดตับให้เหมือนกันครับ เพราะมันคือการสร้างยุคสมัยของตัวเองเท่านั้นเองครับ
กฎข้อที่ 6 ชีวิตที่ยุ่งเหยิงของคุณ ไม่ใช่ความผิดของพ่อ
แม่ เลิกคร่ำครวญเกี่ยวกับสิ่งที่พลาดไปแล้ว แต่จงเรียนรู้จากมัน
-ถ้าไม่มีพ่อ
แม่ เราไม่ได้เกิดมาใช้ชีวิตหรอกใช่ไหม (แถมพวกเขาหมดเงินไปเป็นแสนเป็นล้าน) ชีวิตสุขเศร้าบ้างเป็นเรื่องธรรมดา พ่อแม่ก็มีปัญหาของท่านเหมือนกันแถมต้องหาเงินมาเลี้ยงเราอีก ท่านลำบากมากเลยนะครับ ดังนั้น ขอบคุณท่านให้มากๆ ดีกว่า
