ผมงง ปกติแม่เป็นคนใจเย็นมาก ไม่ค่อยมีจังหวะเสียดสีเท่าไหร่ นี่เหมือนจะเป็นครั้งแรก ผมพบว่ามันผิดปกติอย่างแรง
ผมโทรไปหาน้อง น้องไม่รับ ผมโทรไปหาพ่อ พ่อก็ไม่รับ เหมือนเวลาที่เราอยากจะติดต่อใครมากที่สุด มันมักจะทำไม่ได้
ผมควักโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง คราวนี้ผมเปิดไลน์ ไลน์ไปถามทั้งพ่อ แม่ น้อง เหมือนทุกอย่างจมอยู่กับความเงียบตอนนี้ผมเริ่มอยากกลับบ้านแล้ว อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงไลน์ดังขึ้น ผมรีบเปิดดูทันที ผมเห็นคุณแม่ไลน์ และสิ่งที่ผมเห็นคือ”แม่เป็นมะเร็งระยะที่สอง“มี 2 notification อันหลังคือข้อความนี้
เอกช็อก ไม่เคยคิดเลยว่า ตัวอักษรเล็กๆในไลน์ จะสร้างความรู้สึกที่แย่ได้มากขนาดนี้ ผมน้ำตาจะไหล ไม่รู้อะไรเกิดขึ้น “มะเร็ง” ชื่อนี้ฟังดูร้ายแรง ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับมันเลย ไม่รู้ว่ามีกี่ระยะ และระยะที่ 2 นี่เป็นอย่างไร ผมปวดหัว และเครียดขึ้นมาทันที
เหมือนทุกๆสิ่งที่จับต้องได้มลายหายไป ทุกกฎ ทุกเรื่องราว ไม่มีอะไรน่าตกใจ สำคัญและต้องใส่ใจมากกว่าข้อความเล็กๆนี้ผมตั้งสติ เอานิ้วแตะลงไปบนไลน์อันนั้น เอก คือ แม่ไปโรงพยาบาลและตรวจพบว่าแม่เป็นมะเร็งระยะที่สอง ไม่มีเวลาสำหรับการคิดอะไรอีกแล้ว ผมกดเบอร์แม่ และโทร โดยทันที “โอเค เอกจะกลับคืนนี้”
“….ผมได้รับรู้ว่าคุณแม่ของผมเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย โลกทั้งใบพังทลาย ความฝันทั้งหลายมลายสิ้น ไม่เหลืออะไรให้ยึดเหนี่ยว สุดท้าย มีแค่ว่า จะสู้หรือจะถอย ผมเลือกอย่างแรก โดยตัดสินใจว่าจะสู้ แม้ว่าจะเหนื่อยเท่าไหร่ อันที่จริงก็ยังไม่รู้หรอก แต่ก็ตัดสินใจ เวลา เหมือน ขาดความหมาย ผมไม่รู้จริงๆว่า ผมเหลือเวลาอยู่เท่าไหร่ เหลือเพียงแค่ให้ทุกวินาทีนั้น ได้คุ้มค่าจริงๆ…”
สำหรับใครที่อยากช่วยน้องเอกหรืออ่านเรื่องราวเพิ่มเติม สามารถติดต่อได้ที่แฟนเพจ เก็กฮวยช่วยแม่ หรือคลิกที่นี่>>> เก็กฮวยช่วยแม่
ที่มา: http://news.mthai.com/hot-news/377995.html
โพสจัง
